LUDZIE I BIZNES
W cywilizacji zachodniej , budowanej wokół wartości i pryncypiów liberalizmu , demokracji , multilateralności , o zdecentralizowane rozwiązania jest łatwiej . Próba kwestionowania ich efektywności w związku z produktywnością systemów autorytarnych ( vide Chiny ) opiera się na bardzo zawężonej perspektywie tego , co oznacza długoterminowy rozwój organizacji , społeczeństw i jednostek . Dzisiaj świat zdaje się zmierzać w stronę częściowej globalizacji opartej na sile regionów . Spodziewam się , że będziemy świadkami rosnących rozbieżności kulturowych między kilkoma blokami gospodarczymi . Chcę wierzyć , że w naszej części świata będziemy kontynuować kierunek związany z kaskadowaniem odpowiedzialności i decyzyjności , a co za tym idzie – wykorzystamy szansę na ciekawsze życie zawodowe dla coraz większych grup .
PO : Co jest dla Ciebie jako lidera w Avon ważniejsze – automotywacja czy autodyscyplina ?
MK : Zdecydowanie autodyscyplina . Motywacja może pochodzić z różnych źródeł i zwykle jest wypadkową poczucia celu , sytuacji prywatnej , nawyków , pragnień , potrzeb , uświadomionych bądź nieświadomych wartości . Z kolei autodyscyplina to objaw dojrzałej osobowości , a w niestabilnych czasach i w trakcie przebudowy organizacji z dojrzałymi osobami znajduje się dużo mądrzejsze rozwiązania .
Co więcej , dyscyplina nie jest hamulcem kreatywności – wręcz przeciwnie . Prawdziwie ciekawe rzeczy nie powstają w wyniku chwilowej inspiracji lub przebłysku geniuszu , lecz jako rezultat nieustannej akcji i modyfikacji rozwiązań podczas podążania za większą wizją . W to wpisują się siła nawyków , dobre systemy współpracy , wspólne rytuały , świadome rozporządzanie energią swoją i organizacji , aby wystarczyło jej nie tylko na borykanie się z codziennością , ale także na tworzenie nowego . To wszystko elementy związane z samoświadomością i samodyscypliną , czyli obszarami znacznie szerszymi niż automotywacja .
PO : Firma , jak wszystko , co wyszło spod dłuta człowieka , jest pewną ideą . Co robisz , aby zachować równowagę między tą ideą a indywidualnością człowieka i uniknąć stawiania jednego nad drugim ?
MK : Może podeprę się tu prywatną historią . Nasz synek szedł od września do pierwszej klasy , więc odbywaliśmy wiele spotkań informacyjnych w szkołach . W jednej z nich , mającej bardzo dobrą opinię , dyrektor na pytanie rodzica o indywidualizację nauczania odpowiedział , że jeżeli w klasie jest około 12 – 15 uczniów , nie należy na to liczyć – ktokolwiek twierdzi inaczej , opowiada atrakcyjną historię , ale nie odwzorowuje planów szkoły wobec dzieci . W miarę poznawania uczniów nauczyciele dostosują swoje podejście do podopiecznych , lecz będzie to miało swoje granice .
Bardzo szanuję takie postawienie sprawy . I to jest chyba właściwe opisanie sytuacji w organizacji – jest w niej miejsce na indywidualność , choć nie bezgraniczną . Odpowiedzią na potrzebę zachowania indywidualności współpracowników jest , po pierwsze , zainteresowanie człowiekiem jako człowiekiem , po drugie , szczere oczekiwanie pomysłów , a nie uległości , po trzecie , tolerancja
16 # 3 grudzień 2023